หาบทความที่ได้มาทำการวาดภาพประกอบให้สื่อถึงเรื่องที่บทความกล่าวให้คนอ่านเข้าใจและนึกภาพออกโดยบทความที่ได้ชื่อเรื่องว่า
"ไม่เหมือนเดิม"
เย็นนี้ก็เหมือนเดิมเกือบทุกๆวัน ฉันกลับมาจกออฟฟิศ และแวะซูเปอร์มาเก็ต ขนาดย่อมหน้าปากซอยเพื่อซื้อของเข้าบ้านอย่างเซ็งๆ
ประตูอัตโนมัติยังไม่ทันเลื่อนเปิด หูก็ได้ยินเสียงล้อรถบดถนนดังเอี๊ยดลากยาวสนั่นหวั่นไหว ตามมาด้วยเสียงกรี๊ดกร๊าดโวยวายของผู้คนแถวนั้น
ฉันหันขวับกลับไป ทันเห็นคุณป้าคนหนึ่งนอนแผ่หลาอยู่กลางถนน พร้อมกับรถเก๋งคู่กรณีเหยียบคันเร่งพารถพุ่งออกไปอย่างไม่สนใจใดๆทั้งสิ้น
รอบข้างนิ่งสงัดกันไปราววินาทีก่อนจะมีเสียงด่าขรมจนฟังไม่ทัน ฉันนึกไม่ออกเหมือนกันว่า อะไร เข้าสิง แต่รู้ตัวอีกทีก็มานั่งคุกเข่าอยู่ข้างคุณป้าแปลกหน้าแล้ว
“ถอยออกไปก่อนค่ะ อย่าเพิ่งมุง” ฉันพยายามกันไทยมุงที่เริ่มล้อมวงกันตามระเบียบ ปากก็ร้องถามว่า “มีใครปฐมพยาบาลเป็นบ้าง”
“ขอดูหน่อย ฉันเป็นพยาบาล” เสียงนี้ดังขึ้นมาพร้อมๆกับพี่สาว ท่าทางรู้งานคนหนึ่งที่แหวกผู้คนเข้ามา
ทันที่ที่เห็นว่าพี่พยาบาลถึงตัวป้าแล้ว ฉันก็ลุกขึ้นวิ่งถลาไปบริเวณปากซอยติดกับถนนใหญ่ ซึ่งตอนนี้มีมอเตอร์ไซด์รับจ้างหลายคนมากั้นไว้ไม่ให้รถผ่านเข้าบริเวณที่เกิดเหตุ โดยมีพลเมืองดีอีกคนพยามโบกเรียกแทกซี่อย่างไร้เหตุผล เพราะพอรู้ว่าผู้โดยสารเป็นอะไร รถทุกคันสั่นหน้าไม่รับเอาดื้อๆ
ฉันเห็นท่าไม่ดีเลยพรวดพราดไปที่คุณลุงแท็กซี่คันหนึ่ง ซึ่งผู้โดยสารกำลังจะก้าวขึ้นไปนั่งพอดี โชคช่วยที่หลังจากอธิบายให้ฟังผู้โดยสารยอมสละคิวให้ และลุงโชเฟอร์ก็ยอมพาคนเจ็บไปโรงพยาบาลอย่างเต็มใจ
หลายแรงสามัคคีจากคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนช่วยกันหามป้าขึ้นรถไปได้ในที่สุด วินาทีที่ประตูรถปิด ฉันแว่วเสียงถอนหายใจที่แสนจะไพเราะจากพวกเราดังขึ้นพร้อมๆกัน
หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปตามทางของตัว ฉันเองเลิกล้มความตั้งใจจะซื้อของและเดินกลับบ้านไปเงียบๆ แต่ในใจมีรอยยิ้ม เย็นนี้ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
